Zaterdag 14 augustus 2010 Salt Lake City - Moab

Zaterdag 14 augustus 2010 Van Salt Lake City naar Moab

Toen vanochtend vroeg de wekker af was gegaan waren we vooral toe aan een kop koffie en dat hebben we op onze kamer gemaakt. Omdat we met ons hotel lekker centraal in het centrum lagen, besloten we voor ons vertrek naar Moab eerst de tempel van de Mormonen te gaan bekijken aangezien in Salt Lake het centrum van hun geloof ligt. We konden nergens in de gebouwen want we waren nog te vroeg voor de openingstijd. De originele kerk uit einde 19e eeuw stond er nog maar met een hoog hek er omheen zodat de gewone sterveling er niet meer in kon. Wel zagen we de nieuwe kerk waar zo’n 6000 mensen in kunnen en het verzamelgebouw waar meer dan 2000 mensen in konden. Ook stonden er nog het beehivehuis van de eerste Mormonenleider waar hij met zijn vrouwen!!! had gewoond en het eerste administratieve centrum. Beide gebouwen dateerden uit de periode einde 19e, begin 20e eeuw. De vrouwen met kinderen mochten op de eerste verdieping wonen, de kinderloze vrouwen moesten op de hoogste verdieping wonen. Op de weg terug kwamen we nog langs het gebouw dat tijdens de Winterspelen het perscentrum is geweest en we zagen een hip trendy restaurantje met in de vitrine heerlijke yoghurtparfait en ze hadden goede cappuccino.
Toen we eindelijk uit de parkeergarage waren werd het de eerste tientallen kilometers flink racen op de snelweg. De Amerikanen houden zich nou bepaald niet aan snelheidslimieten dus reden we net zo makkelijk als hun 75 miles per uur waar er bijvoorbeeld maar 55 mocht worden gereden. Af en toe ging dit dus weer op 10 baans wegen maar je went er wel aan want ze rijden wel veel socialer als in Nederland. Door dus flink door te rijden en de stops tussendoor (tanken en een lekker broodje bij Subway) zo kort mogelijk te houden reden we beurtelings en op het eind hadden we 3 kwartier van onze TomTom tijd afgereden. Daardoor waren we rond half 2 bij het Dead Horse Point State Park. Dit is een redelijk klein park met adembenemende vergezichten op uitgesleten canyons die tot 200 miljoen jaar geleden teruggaan. Zelfs Lilian die normaal een durfal is had wel een beetje last van de duizelingwekkende hoogtes bij het nemen van de foto’s. Ik blijf met mijn hoogtevrees altijd al liever een extra meter van de rand. De rode kleur van de steen en de groene begroeiing waren schitterend in het zonlicht. Toen we in Dead Horse Point alle vista’s gezien hadden reden we naar het Canyonsland National Park dat vlak in de buurt lag. Dit park had toevallig dit hele weekend vrij entree en dus hoefden we onze pas niet te gebruiken. We begonnen met alle lookouts af te gaan en de ene was nog mooier dan de andere. Bij de lookout die bij onze eerste Arch (boog) uitkwam kwamen we alweer Limburgers tegen. Het allermooiste uitkijkpunt was het Grand View Point. Daar heb je een bijna 360 graden kijk in de canyon, waarbij deze zo diep is en zoveel lagen heeft dat je gewoon een canyon in een canyon hebt. Het is ook gewoon niet te raden hoe diep de canyon is tot de Colorado rivier door gaat. Toen we de meeste grootse vergezichten hadden gefotografeerd moesten we door naar Moab. In Moab moesten we de hele hoofdstraat af tot we onze lodge hadden gevonden. De kamer was weer oké en nadat we ons hadden omgekleed was het tijd voor een lekker Mexicaans diner. De heren deden goed hun best en smaakte ons goed. Na het eten bezochten we een aantal winkeltje met o.a. leuke grappige T-shirts (niets gekocht) en een outdoor winkel. Daar wel nieuwe Teva sandalen gekocht. Genoeg geld uitgegeven en dus terug naar onze kamer voor een kopje koffie als afsluiting van een geslaagde dag.