Dinsdag 17 augustus Van Torrey naar Grand Canyon

Dinsdag 17 augustus Van Torrey naar Grand Canyon North Rim

Vandaag een stevige start met 2 pannenkoeken en een bak koffie. We kregen allebei de joekels van pannenkoeken niet helemaal op maar we hadden in ieder geval een stevige basis om de dag mee te beginnen.
We gingen nadat we hadden uitgecheckt op pad om de Great Wash Trail in het Capitol Reef Park te gaan doen. Deze wandeling ging door de canyon en mocht niet bij slecht weer gedaan worden i.v.m. kans op flooding, het plotseling stijgen van het waterpeil met flinke stroming. Gelukkig hadden wij een heerlijk zonnetje en gingen we vol goede moed van start. De canyonwanden waren prachtig en we hielden er een goede pas is. We waren dan ook een half uur eerder bij het keerpunt dan dat we hadden gedacht. Op de tocht kwamen we in het begin bijna niemand tegen, tegen het einde werd het wel drukker. We namen van elkaar opnames in het geheel om een indruk op de foto en film te geven hoe overweldigend groot en hoog de wanden waren. Er zaten vaak veel uitgesleten gaten in de wanden en de kleuren waren prachtig. Vooral rood en af en toe een grijsgroene laag er tussen. Later op de dag leerden we dat dit een indicatie gaf voor een laag die uranium bevatte. Vroeger is hier ook op uranium gedolven. Toen we weer bij de auto waren gekomen was het tijd om de scenic byway door Capitol Reef te rijden. We stopten op de diverse fotopunten en op de heenreis vonden we de tocht een beetje tegen vallen qua kleur, maar toen we moesten keren en je van de andere kant op de diverse rotsen aan keek bleek het geheel toch echt wel de moeite waard te zijn geweest.
Het was tijd geworden om de auto bij te tanken voor onze lange tocht en we namen bij de Subway die naast het tankstation lag direct onze lunch. Na de lunch vertrokken we via de scenic byway richting Grand Canyon. Wat niet duidelijk in de kaarten stond was dat de weg direct de hoogte in ging en ons via slingerwegen over een bergpas bracht en we dus niet flink konden doorrijden. De vergezichten waren wel prachtig en het was wel duidelijk waarom de weg een scenic byway heette. Lilian, zij had de rijbeurt, was in ieder geval niet helemaal blij met de bergwegen maar desondanks wist ze door flink door te rijden toch weer tijd van de TomTomtijd af te snoepen. De rest van de middag was eigenlijk alleen maar flink gas geven en zorgen dat we toch nog op tijd bij de Grand Canyon zouden komen. Dit lukte ons uiteraard en we reden even na zes uur het park in. Het was toch nog 12 miles voordat we bij de lodge kwamen. We hadden een mooie blokhut met alle noodzakelijke voorzieningen en toen we onze bagage hadden gedumpt liepen we gauw naar een uitkijkpunt. Daar aangekomen via allerlei smalle paadjes langs diepe afgronden bleek om 19.15 uur dat de zonsondergang nog steeds niet was begonnen. Bij navraag bij een aanwezige bleken we de tijdsgrens al te zijn overschreden en stonden we daar dus om 18.15 uur te koekeloeren. We hebben toch maar een extra uur gewacht want het uizicht was er geweldig tot de echte zonsondergang begon. Er kwamen ook steeds meer mensen met fotocamera’s. Het wachten heeft zich echt geloond want de zonsondergang was fenomenaal. Toen het zo ongeveer afgelopen was , liepen we naar het restaurant want we hadden om 8 uur een tafeltje gereserveerd. Zonder van te voren te reserveren kom je er echt niet in. Het eten smaakte ons goed en daarna hebben we nog een tijdje buiten gezeten op het terras want de sterren waren ondertussen aan de hemel verschenen. Lilian kon lekker experimenteren met nachtopnames en deze lukten zeer goed. Uiteindelijk was het tijd naar onze blokhut terug te keren en naar bed te gaan.