Via Peggy's Cove op weg naar huis

Vandaag vertrekken we na een heerlijke vakantie van vier weken door Oost-USA en Oost-Canada weer naar huis. Omdat we nu nog in Halifax zitten en Peggy's Cove, waarschijnlijlk de meest gefotografeerde vuurtoren van Canada op een klein halfuur rijden ligt, hadden we besloten vanochtend vroeg de wekker te zetten en voor het ontbijt nog gauw een bezoek aan Peggy's Cove te brengen. Zo gezegd, zo gedaan, om 6 uur ging de wekker en even later zaten we, na in de foyer een beker koffie voor onderweg meegenomen te hebben, in onze auto. De weergoden waren ons niet goed gezind, het was verschrikkelijk hondeweer. Ondanks het vroege tijdstip en het slechte weer was het al redelijk druk op de weg. We besloten in ieder geval wel naar Peggy's Cove door te rijden en dan maar vanuit de auto even een blik op de vuurtoren te werpen. Toen we er vlak in de buurt kwamen gebeurde er een klein wondertje, vijf minuten lang stopte het met stortregenen en was het droog. Wij dus snel de auto uit en we maakten onze laatste foto's hier in Canada. Toen we net terug bij onze auto waren, begon het weer te gieten. We reden terug naar het hotel en na het ontbijt was het motto tassen inladen en op naar het vliegveld. Toen we onze auto zonder problemen hadden ingeleverd en onze bagage op de luchthaven hadden ingeleverd, waren we blij dat we zonder problemen op weg naar huis waren.
Bij aankomst in Düsseldorf kreeg onze reis toch nog een staartje. We stonden samen met onze medereizigers bij de transportband op onze bagage te wachten en de een na de ander pakte zijn koffer en vertrok en wij stonden er nog zonder enige tas. We keken elkaar aan en dachten tegelijkertijd het zal toch niet weer. En welja, de band werd stil gezet en wij hadden nog steeds niets. Dus op naar de servicebalie en daar kon men wel zien dat de tassen wel in het vliegtuig waren ingecheckt. Er kwamen nog twee jongens reclameren dat ze hun bagage nog niet hadden gekregen en daarom werd er gebeld dat men nogmaals in het vliegtuig goed moest zoeken naar onze bagage. En ja, gelukkig kwam na geruime tijd toch nog een bagagekar met onze tassen en konden we na geruime vertraging eindelijk naar buiten waar Eric en Marg al geruime tijd ongeduldig op ons zaten te wachten. Tijd om naar huis te gaan!