Cape Breton

Aangezien we een overnachting hadden geboekt zonder ontbijt, waren we dus snel op pad. Een kilometer verderop vonden we Canada's trots Tim Hortons en daar bestelden we koffie en een joghurtje. We waren weer snel op weg en we reden flink wat kilometers tot onze eerste stop, het Visitors Centre bij Cape Breton. We scoorden een duidelijke map met allerlei routes en we kozen voor de Schotse historische route. Langs deze route kwamen we op allerlei plekken met duidelijke schotse invloeden, er wordt zelf nog gaelic gesproken. Zo lagen de kerkhoven vol met allerlei Mac-clans en de Schotse namen van straten en plekken werden vaak ook in het gaelic vermeld. Het hoogtepunt van al deze Schotse invloeden was een bezoek aan de enige Single Malt Whiskey brouwerij van Canada, Glenora. Na een aardige rondleiding met uiteraard een proeverij van hun 10 jarige single Malt (brandde behoorlijk in de keel), besloten we te blijven eten in het restaurant. Dit bleek heerlijk, waarbij we bovendien werden beziggehouden door echte live keltisch muziek en zang. Toeristisch maar zeker geslaagd.
Na al die Schotse invloeden besloten we naar het midden van Cape Breton te rijden, omdat rond het centrale meer vele bald eagles voorkomen. Maar eerst nog een pittige wandeling naar de top van Salt mountain, om vanuit daar het meer te kunnen zien. Daarna per auto dus een tocht rond en op het meer, via een kabelveerbootje. Na al dat rondtoeren hebben we welgeteld een bald eagle zien rondcirkelen, de rest had kennelijk geen zin om zich te tonen.
Na al dat getoer was het tijd om naar ons motel in Baddeck te gaan. Het Trailsman motel voldoet aan alles wat je van zo'n motel langs de weg mag en kan verwachten... Behalve dat de wifi eruitlag en dat is toch behoorlijk essentieel. En dus werd een aanvullende eis voor het restaurant dat er wifi moest zijn. Na eerst Baddeck te hebben verkend, een mooi stadje met een leuke haven, werd het restaurant gevonden. Italiaans eten, lekker bier en wifi, helemaal goed dus.