Van Lancaster via Niagara Falls naar Sandusky

Zondag 31 juli 2010 Van Lancaster naar Niagara Falls

Vandaag vertrekken we naar Niagara Falls maar we hadden gisteravond besloten om eerst nog naar het Marktgebouw te gaan om dat daar de kans groot was om Amish mensen te zien. Dit was inderdaad zo maar we konden moeilijk foto’s maken omdat ze daar niet zo van gediend zijn. Toen we terug bij de auto waren reden we eerst naar het zuidelijk deel van de stad omdat daar ook een hoge concentratie Amish zouden wonen. Dat bleek ook zo te zijn. We zagen al gauw mannen en vrouwen met de traditionele kleding lopen. De oudere mannen hadden veelal baarden en een lichte hoed op. De vrouwen waren vooral in het zwart gekleed en ook hun hoofd bedekt. Als vervoermiddel werd de traditionele koets met paard gebruikt. Sommige buggies waren open en andere helemaal dicht zodat je de berijders nauwelijks kon onderscheiden. Er zaten heel wat fotogenieke momenten tussen dus werd er flink gefotografeerd. Toen werd het tijd om het leuke stadje Lancaster definitief vaarwel te zeggen en op weg te gaan voor onze reis van zo’n 750 km.
Het werden veel kilometers over het asfalt en we reden om de beurt. Opvallend was dat na iedere tolbetaling ergens wel wegwerkzaamheden waren zodat we ons afvroegen of als we geen tol betaalden we zo zouden kunnen doorrijden. Het werd een vermoeiende dag waarbij we alleen bij een tankstation stopten en bij de Subway om te lunchen. Omdat we flink doorreden (soms een beetje te hard) kwamen we rond half 5 in Niagara Falls aan. Omdat we gelezen hadden dat de watervallen vanuit de Canadese grens indrukwekkender waren reden we met onze auto de Canadese grens over. Dit ging redelijk gemakkelijk en we kregen weer een stempel in ons paspoort erbij. Toen we aan de Canadese kant bij de waterval kwamen werden we overvallen door de massa’s mensen en het natuurschoon en natuurgeweld. De waterdampwolk steeg tientallen meters de lucht in en was al van verre te zien. We reden met de massa mee en konden onze auto voor $ 20,00 op een enorme parkeerplaats kwijt. Toen liepen we naar de watervallen: de Horseshoe waterval, de grootste vooral aan Canadese kant, de Three Sisters en de Bridesvail waterval. Na de nodige foto’s en film bleek er nog de mogelijkheid te zijn om met een boot, de “Maid of the Mist” heel dicht bij de watervallen te komen. We hadden allemaal blauwe plastic poncho’s gekregen en deze waren ook broodnodig. Toen we op het uiterste punt zo dicht mogelijk bij de Horseshoe waren voelde het net aan of dat we met onze poncho onder de douche stonden. Het natuurgeweld was overweldigend. Toen we weer aan wal waren werd het tijd om de innerlijke mens te versterken. We kwamen bij het Hard Rock Café terecht want dat was ons in New York uitstekend bevallen. Onder het genot van goede muziek hebben we heerlijk gegeten. Uiteindelijk was het weer tijd om de grens over te gaan. We waren een beetje bezorgd of we de grens over zouden komen zonder onze Esta-melding maar dit viel erg mee. We mochten door en op onze kamer aangekomen vielen we al gauw vermoeid van het lange rijden en alle indrukken in slaap.





Zondag 1 augustus 2010 Van Niagara Falls naar Sandusky

Vandaag een rustige dag en niet zo’n lange afstand af te leggen. We hadden de wekker dan ook wat later gezet en de dag startte dan ook wat later. Aangezien het ontbijt niet inclusief was maakten we op onze kamer alleen koffie. Toen we hadden uitgecheckt vertrokken we naar de Amerikaanse kant van de Niagara Falls. We verkenden Goat Island en keken boven langs de rand eerst rond en kochten toen kaartjes voor de Cave of the Winds. We kregen deze keer allemaal een gele poncho en sandalen en gingen met een lift een stuk naar beneden. Buiten was een houten stellage en kon je heel dicht bij de waterval komen. Wederom werden we flink nat. Voor de gekken was er een mogelijkheid door de waterval te lopen en sommigen deden dit dan ook. De spray maakte iedereen goed nat en we moesten goed op onze apparatuur letten. De lift bracht ons weer naar boven en we gingen naar onze auto voor het vervolg van onze reis. Na vele kilometers en een brunchlunch naast de autosnelweg kwamen we in Sandusky aan.
Aangezien Sandusky eigenlijk alleen maar een overstop is omdat de afstand Niagara Falls naar Chicago teveel kilometers voor een dag waren, zochten we naar een zinvolle tijdbesteding. Enkele kilometers van ons hotel lag Cedar Point, het oudste attractiepark van de USA. Het park bleek immens groot te zijn en niet alleen maar oubollige attracties te hebben maar ook spectaculaire achtbanen die grotendeels door Lilian werden getest en een grote waterbaan. Toen we daar in de rij stonden te wachten bleek er een mechanisch probleem te zijn en ging onze kans voorbij een nat pak te halen. Rond zonsondergang zaten we net in het reuzenrad en konden met fotogeniek licht over het hele park heen kijken. Beneden aangekomen hadden we zin in een ijsje en bestelden een ijsje met 1 bolletje. We hadden alleen vergeten dat dat een Amerikaanse bolletje was van zo’n halve liter ijs per persoon! Het ijs was heerlijk maar voor onze begrippen veel te veel. Dit gold niet voor onze Amerikaanse vrienden die makkelijk de dubbele portie bestelden en dan naar buiten waggelden. Al met al kregen we onze tijd goed voorbij en keerden toen terug naar onze hotelkamer.