Van Montreal naar Quebec

Vandaag was het tijd om afscheid te nemen van het verrassend leuke Montreal en de ongeveer 250 km lange rit naar Quebec te ondernemen. We liepen de laatste keer Montreal in voor een ontbijtje bij Starbucks en na terugkomst in het hotel was het tijd om uit te checken. De rit naar Quebec ging voortvarend en we kwamen zelfs niet in een file terecht. Ondanks dat Quebec een grote stad is met driekwart miljoen inwoners kwamen we zonder grote problemen tot ongeveer een tweehonderd meter van ons hotel. En toen begonnen de problemen, aangezien we lekker centraal hadden geboekt was uiteraard de hoofdstraat afgesloten voor verkeer, alleen maar bereikbaar voor gezellig ogende voetgangers. Na wat onenigheid onderling kwamen we uiteindelijk langs een parkeerplaats en daar hebben we na wat onderhandelingen met de eigenaar (via een tolk) onze bolide achtergelaten en met onze tassen richting hotel getogen. Met behulp van onze Mio navigatie hadden we dit snel gevonden en in ons apartement aangekomen waren we helemaal niet ontevreden met ons verblijf (al was de ontvangst wat vreemd: oftewel afwezig en enkel via een intercom). We lieten de tassen achter, wasten een aantal shirts, en liepen de stad in voor de lunch. Op de hoofdstraat vonden we nog een vrije plek op een terras. De bruchetta en de halve pizza schoven makkelijk naar binnen en toen was het tijd de stad verder te verkennen. We liepen via enkele pleinen met veel straattheater richting Chateau Fontenac, een groot hotel wat behoorlijk gezichtsbepalend is voor Quebec. Na een smoothie ging het verder over de in 1960 aangelegde terrastrappen langs de vestingsmuren richting Citadel. We moesten behoorlijk wat trappen naar boven en het zweet begon te lopen bij een 27 graden temperatuur. Het uitzicht over de stad was mooi. Teruglopend omlaag weer de stad in kwamen we bij straatartiesten uit. Deze artiesten proberen in een halfuur tot drie kwartier met een show zoveel mogelijk mensen te bewegen een bijdrage te doneren voor hun kunsten op het gebied van acrobatiek, vuurspuwen en show. Tegen een uurtje of vier had Lilian "plots" zin in Sangria en tja, die kan krijgt ze niet alleen leeg. Dus daar moest bij worden geholpen. We zaten op een leuke plek op een buitenterras en er was dus veel te zien en de tijd vloog dan ook voorbij. Na deze stop hebben we weer Quebec verder verkend, bij een straatartiest zitten kijken die in de finale met blote buik in glas ging liggen met iemand van 120 kg staand boven op hem en toen we op ons horloge keek was het bijna zeven uur. Uiteraard wilde iedereen rond deze tijd eten en was het bij de diverse eetgelegenheden behoorlijk druk. Overal stonden mensen te wachten op een tafeltje buiten. Wij kozen een leuke pub en wilden binnen zitten en hadden dus direct een tafeltje. De pint bier smaakte uitstekend en de uiensoep en gedeelde vier kazenpizza zeker zo goed. Toen we net klaar waren met eten betrok het buiten en kwam er een kortdurende stortbui. Zo werden we "gedwongen" om nog maar een pint te bestellen. Je moet toch wat!
Na het eten liepen we terug naar ons apartement voor een afsluitende kop koffie en een verfrissende douche. En zo zit de dag er weer bijna op.