Darvaza, de gaskrater

Zondag, 2 augustus 2015

Ashgabad

Wij vertrekken vandaag pas om 15.00 uur met ons busje naar de krater, dus we hebben de hele ochtend vrij.

We besluiten om richting de Russische bazaar te lopen, wat in de hitte al behoorlijk vermoeiend is. Eerst een tussenstop in de Tekke bazaar, waar je vooral groente, fruit en bloemen kunt krijgen. Daarna door naar de Russische bazaar. Gelukkig is de russische bazaar overdekt en zorgt dus voor de hoognodige schaduw. Hier zitten veel Russen en het is een stuk levendiger dan het nieuwe witte stadsdeel. Deze bazaar is de eerste bazaar binnen Ashgabad geweest en ligt in het oude deel. Je kunt ook hier de hoognodige zaken kopen en na een tijdje hier rondgelopen te hebben, lopen we richting het Onafhankelijkheidsplein, het centrale plein van Ashgabad. Ook nu zijn we weer de enige aanwezigen op het gigaplein. We waren op zoek naar bepaalde beelden als monument voor de aardbeving die hier in 1948 de stad grotendeels heeft vernield met 110.000 doden, (2/3 van de gehele stad), maar vonden deze niet. Waarschijnlijk waren deze vervangen door een monument met een aantal enorme gouden paarden. Er werd door politie op ons gefloten, waarschijnlijk mochten we deze niet fotograferen of filmen, maar daar kwamen ze te laat mee. We liepen in de verzengende zon terug richting hotel en kwamen voor onze lunch bij een biertuin uit in de buurt van het hotel. Het eten smaakte weer goed en werd vergezeld door twee halve liters koud bier.

Om 3 uur afscheid van Ashgarbad, een van de meest vreemde steden die we ooit gezien hebben. De woestijn in, op weg naar de Darvaza gas krater voor een overnachting in de tent. Wij worden verrast door een nieuwe chauffeur, dat bespaart ons weer tipgeld. De communicatie in de organisatie zou wat beter kunnen.
Maar goed, we laden onze spullen in en gaan op pad. Het blijkt al gauw dat we een snelle chauffeur hebben die niet schuwt met 110 km/uur door de greppel te rijden als het hoofddek teveel beschadigd is. Zijn compagnon die naast hem voorin zit is heel spraakzaam, na 5 minuten valt hij in slaap en probeert dat de hele reis vol te houden. Onze eerste stop is een woestijndorpje, tjonge dat is afzien; stof, zand, hitte, geen stromend water, bijna onleefbaar. De volgende stop wordt de waterkrater, onderin een enorm breed en diep kratergat kun je nog net het water zien. Na een aantal opnames gaan we op pad voor de volgende stop, the mudcrater, oftewel de modderkrater. Hier ruik je de zwavelgassen goed, je hoort het bloepgeluid en er branden kleine brandjes uit de modder. Deze krater was alweer spectaculairder en het hoogtepunt komt er nog aan, de gaskrater, ook wel de 'gates of hell' genoemd. Ondanks het nog vroege middaguur waren de vuren onder in de krater en langs de wanden spectaculair en enorm heet. Af en toe draaide de wind en woei de superhete wind in je gezicht, een gevoel alsof je je eigen brandende oven binnenloopt. Terwijl onze spullen uit de auto werden geladen, zei onze chauffeur dat hij terugging naar Ashgabad. De andere nieuwe chauffeur was net even aangekomen en reed zo ongeveer ook weer direct weg! De 'slaap'hulp was ondertussen een naburige heuvel opgelopen en zo zaten we moederziel alleen in de woestijn. We zetten een paar stoelen op want dat maakte het wachten net wat makkelijker. Eindelijk kwam ook een tweede auto en die had o.a. de haringen van de tenten en de soepketel bij zich. De tenten werden opgezet en de mannen begonnen met het avondeten. Een heerlijk gevulde groentensoep en daarna shaslicks met allerlei groenten erbij. Het eten smaakte uitstekend en werd afgerond met een kopje thee. Na het avondeten nog een rondje krater, nu het pikdonker was lichtte de krater al van verre op. Fantastische opnames gemaakt. Langs de kraterrand liepen ook een paar jolige Denen, die met een eend de zandberg op en af waren gekomen, chapeau voor hun! Ze waren net bezig golfballen in de krater te slaan, erg grappig. We liepen nog even de duisternis in voor ons laatste toiletbezoek in de natuur en toen was het tijd ons tentje op te zoeken. Al snel bleek het binnenin enorm heet, zodat zoveel mogelijk kleding uit ging en we de slaaprichting veranderden door het ons hoofd bij de uitgang te gaan liggen. Daar voelde je af en toe een zuchtje wind wat toch een beetje verkoelde. Uiteindelijk vielen we toch in ons veel te kleine tentje in slaap.