Op weg naar Fergana
Door: Lilian Lechner en Eric Lommen
Blijf op de hoogte en volg Eric
11 Augustus 2015 | Oezbekistan, Farg`ona
Dinsdag, 11 augustus 2015 Op weg naar Fergana
We waren op tijd op om zo snel mogelijk afscheid te kunnen nemen van ons Sovjet hotel en per auto op weg te gaan naar Fergana. Onze chauffeur stond al op ons te wachten, dus konden we om acht uur op pad. Om in de Fergana vallei te komen, het meest vruchtbare deel van het land, moeten we vanuit de hoofdstad eerst een flinke bergpas over. De natuur verandert totaal van vooral woestijn naar een vruchtbare subtropische vlakte, omringd door bergen. Mooi! Omdat er de laatste jaren nogal wat onrusten zijn geweest in de Fergana vallei (in 2005 heeft de regering nog hardhandig enkele protesten de kop ingedrukt, met 100-en doden tot gevolg), is er veel controle van politie en leger. Op de bergpas moeten we ons melden met de paspoorten en worden we officieel geregistreerd. De rit verloopt snel, de chauffeur houdt van doorrijden en van inhalen in onmogelijke situaties. Na een tussenstopje waarin de chauffeur ons trakteert op het lokale brood (erg lekker), stoppen we bij de eerste echte attractie van de dag, het paleis van de Kkan in Kokand uit 1873. De helft van het paleis bestond uit zijn harem, 43 concubines waar hij er telkens eentje voor een nachtje uitkoos, it's good to be the Khan... Het paleis zat nu vol tentoonstellingen, vooral de oude foto's waren echt de moeite waard.
Daarna een korte lunch bij een restaurant dat al zijn tafeltjes boven de rivier had uitgebouwd, groot en enkel locals. De lagman soup en 't brood waren goed te doen. Volgende stop: het ceramiek museum van Rustam Usmanov in Rishton. Deze kunstenaar geeft rondleidingen in zijn werkplaats en galerij, leuk om het proces van a tot z te zien. En aangezien we nog flink wat Sum dreigden over te houden (morgen naar Kirgistan), hebben we maar gelijk een stukje gekocht. Daarna naar de Yodgorlik zijdefabriek van Margilon, waar we een uitgebreide rondleiding kregen over het terrein en alle stadia van het maken van zijde (van cocon, tot wassen, verven, weven, doeken, tapijten, verzin het maar. Ook weer heel boeiend, en de laatste overbodige Sommetjes maar aan een zijde sjaaltje gespendeerd. Heb je een uur lang naar de meest fantastische kleurcombi's gekeken en dan koop je natuurlijk een effen grijze en zwarte sjaal. Zonder motief, snappen ze nix van.
Daarna dan toch eindelijk naar het hotel, en daarna snel aan een biertje bij het zwembad, ff nix...
Voor het diner de stad ingelopen en uiteindelijk terechtgekomen bij een soort van roze MacDonalds, maar dan anders. Maar een prima etentje. Toen terug naar onze kamer en op tijd het licht uit.
We waren op tijd op om zo snel mogelijk afscheid te kunnen nemen van ons Sovjet hotel en per auto op weg te gaan naar Fergana. Onze chauffeur stond al op ons te wachten, dus konden we om acht uur op pad. Om in de Fergana vallei te komen, het meest vruchtbare deel van het land, moeten we vanuit de hoofdstad eerst een flinke bergpas over. De natuur verandert totaal van vooral woestijn naar een vruchtbare subtropische vlakte, omringd door bergen. Mooi! Omdat er de laatste jaren nogal wat onrusten zijn geweest in de Fergana vallei (in 2005 heeft de regering nog hardhandig enkele protesten de kop ingedrukt, met 100-en doden tot gevolg), is er veel controle van politie en leger. Op de bergpas moeten we ons melden met de paspoorten en worden we officieel geregistreerd. De rit verloopt snel, de chauffeur houdt van doorrijden en van inhalen in onmogelijke situaties. Na een tussenstopje waarin de chauffeur ons trakteert op het lokale brood (erg lekker), stoppen we bij de eerste echte attractie van de dag, het paleis van de Kkan in Kokand uit 1873. De helft van het paleis bestond uit zijn harem, 43 concubines waar hij er telkens eentje voor een nachtje uitkoos, it's good to be the Khan... Het paleis zat nu vol tentoonstellingen, vooral de oude foto's waren echt de moeite waard.
Daarna een korte lunch bij een restaurant dat al zijn tafeltjes boven de rivier had uitgebouwd, groot en enkel locals. De lagman soup en 't brood waren goed te doen. Volgende stop: het ceramiek museum van Rustam Usmanov in Rishton. Deze kunstenaar geeft rondleidingen in zijn werkplaats en galerij, leuk om het proces van a tot z te zien. En aangezien we nog flink wat Sum dreigden over te houden (morgen naar Kirgistan), hebben we maar gelijk een stukje gekocht. Daarna naar de Yodgorlik zijdefabriek van Margilon, waar we een uitgebreide rondleiding kregen over het terrein en alle stadia van het maken van zijde (van cocon, tot wassen, verven, weven, doeken, tapijten, verzin het maar. Ook weer heel boeiend, en de laatste overbodige Sommetjes maar aan een zijde sjaaltje gespendeerd. Heb je een uur lang naar de meest fantastische kleurcombi's gekeken en dan koop je natuurlijk een effen grijze en zwarte sjaal. Zonder motief, snappen ze nix van.
Daarna dan toch eindelijk naar het hotel, en daarna snel aan een biertje bij het zwembad, ff nix...
Voor het diner de stad ingelopen en uiteindelijk terechtgekomen bij een soort van roze MacDonalds, maar dan anders. Maar een prima etentje. Toen terug naar onze kamer en op tijd het licht uit.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
