The Eclipse op weg naar Forks

De dag is eindelijk begonnen, de eclipse. Om 4 uur gaat de wekker en we zijn gek genoeg niet de enige die zo vroeg vertrekken. Op het motel terrein zijn er heel wat auto's die worden ingepakt, allemaal op weg naar de zone, vooral dan naar Salem, aangezien Madras onmogelijk te bereiken is. We rijden via de interstate 5, een 3 baans weg. Gelukkig maar, want het is erg druk richting Salem, om 5 uur in de morgen in de file, heel vreemd...

Maar het gaat goed, ruim voor 6 uur zijn we in Salem. Eerst bij een Walgreen parkeerplaats. Daar een uurtje geslapen. Die plek blijkt echter niet helemaal ideaal, gigaveel verlichting en de kans is groot dat ze dat gewoon aan gaan doen straks. Dus wij gaan op zoek naar een groener en minder verlicht plekje. Dat vinden we bij een golfcourse in de buurt. De ideale plek en het is nog onbewolkt. Omdat het nog heel vroeg is (half 8, terwijl het pas na 9 uur begint) besluiten we een wandeling te maken in de buurt. Dat is een heel duur buurtje dat om de golfcourse heen is gebouwd. Met hele dure huisjes, perfect onderhouden tuinen, die echt allemaal al vroeg vanmorgen/iedere morgen gesproeid zijn. Dit is je reinste Stepford Wives, perfect allemaal. Weinig mensen op straat, maar iedereen zwaait en zegt vriendelijk goededag. We hebben mazzel dat we blank zijn met de goede vrijetijdskleding, anders hadden we de politie zeker op ons dak gehad. Echt bijna griezelig...

Terug bij de auto met de radio aan (we mogen natuurlijk niet het golfterrein en hun faciliteiten gebruiken) om de laatste eclipse nieuwtjes te horen (files, aftellen etc.). Vanaf 9.30 uur gaan ze de complete CD Dark side of the moon integraal draaien. En perfect weer, geen wolkje in de lucht. We tellen mee af...
Iets na 9 uur neemt de maan het eerste minieme hapje uit de zon. Zie je alleen met die speciale bril op, en ook geen camera die het kan vastleggen, maar mensen (overal staan en zitten er plukjes mensen met speciale brillen) worden al enthousiast. In het uur erna wordt het hapje steeds groter, en tegen 10 uur zie je het dat het licht verandert, langzaam gaat het steeds meer schemeren, langzaam wordt het donker. Om 10.16 is de verduistering compleet, dat deel mag je ook zonder bril bekijken. Het effect is verbluffend, het wordt echt heel donker, maar er komt een prachtige krans rondom de maan. Iedereen juicht en in de verte schiet men vuurwerk af. Magische momentje, echt heel bijzonder. Na 2 minuten komt het eerst licht weer door, de zogenaamde diamant. Daarna is het felle licht weer terug, en is het weer dag. Het duurt dan nog bijna een uur eer de maan echt helemaal weg van de zon is, maar dat wachten we niet meer af. We ruimen alles in en gaan op weg naar Forks, nog een hele lange dag te gaan in de auto. Zeker het eerste stuk, want dat is vette file, kruipen terug naar Portland. Veel auto's uit Washington, dus het zal nog wel een flinke tijd druk blijven vandaag. Dat blijkt een enorm understatement. Wij zijn rond 10.45 vertrokken en dat dachten honderdduizenden anderen ook. Kruipend vooruit, om half 2 waren we nog niet in Portland, en daarna moesten we nog helemaal door naar Forks. De oorspronkelijke routeplanning was dat we om 17 uur in Forks zouden zijn.... dat werd dus half 10, dus 4 en een half uur vertraging! Gelukkig dat we een extra dag in het Noorden hebben geboekt.... onderweg nog wel het nodig gezien. Opvallend was de sneue stad van Aberdeen (met hun logo 'Come as you are'), geen wonder dat Kurt Cobain zo verknipt was. En ook verder op de route kwamen we regeldmatig langs plekken waarbij we spontaan het deuntje van de film Deliverance begonnen te zingen (dat white trash banjo deuntje)... maar de natuur is veelbelovend! Nog even het llaatste restje van de zonsondergang bij Kalaloch gezien, was mooi. Daarna snel door naar het hotel.